Het instand houden van de site van nifty is prijzige aangelegenheid. Overweeg daarom eens om met een donatie mee te werken aan het behoud van die site want je zou al die leuke verhalen vast niet willen missen. Klik boven in het menu op DONATE om te ontdekken hoe.
Autobaan 2
Nieuwe autobaan
Een paar jaar later moest ik van het oosten van Zwitserland naar Berlijn. Het eerste stuk ging over kleine weggetjes maar na een tijdje kwam ik op een spiksplinternieuwe autobaan terecht. De achterstanden op dat gebied in het voormalige Oostduitsland werden in die tijd in een behoorlijk tempo goedgemaakt. Na uren rijden moest ik toch eigenlijk wel hoognodig de niet onaanzienlijke hoeveelheid koffie en sinaasappelsap kwijt die ik bij het ontbijt had gedronken. Maar helaas was wel die weg aangelegd maar van de voorzieningen die daar normaalgesproken bijhoren, zoals parkeerplaatsen, toiletten en tentjes waar je iets kon eten of drinken was nog geen spoor te vinden. De situatie begon behoorlijk penibel te worden want om even te stoppen op de vluchtstrook leek me geen goed idee want dat is in het algemeen ook de mening van de Duitse politie. En ik had niets bij me waarin ik tijdens het rijden mijn blaas, althans gedeeltelijk, zou kunnen ontlasten. Dus ik vreesde het ergste. Het voordeel was wel dat ik inmiddels een auto had met kunstleren bekleding op de stoelen zodat ik niet bang hoefde te zijn voor blijvende schade als ik het voluit in mijn broek zou doen.
Maar de redding was plotseling toch nabij: een bord dat beloofde dat er na 1200 meter een
restaurant en een benzinepomp zou zijn. De zeer hevige aandrang zakte er zelfs een stuk van af en daarom besloot ik toch maar eerst nog even te tanken. Het parkeerterrein verderop zag er nog uit als een bouwput en het was dus helemaal niet zeker of ik nog terug zou kunnen naar de pompen. Bij Berlijn kon ik wel een file verwachten en dan zonder benzine komen te staan leek me geen prettig idee. Na het betalen besloot ik toch eerst maar even te gaan plassen want eerst parkeren en dan gaan plassen leek me een te groot risico want de aandrang begon weer snel te verhevigen. Gelukkig was er net een parkeerplek vrijgekomen voor de winkel van de pomp. Het lukte nog wel om de auto daar neer te zetten, te betalen en toen snel de trap af naar de wc. Daar moest ik eerst langs een dame op leeftijd die een schoteltje met daarop een paar 50 Pfennig stukken had staan. Ze zei niets maar wees zeer beslist naar het bordje dat erbij stond met de mededeling dat er eerst geofferd moest worden voor je mocht doorlopen. Gelukkig had ik nog wat kleingeld van vorige reizen dus mocht ik verder naar de Herren.
Daar aangekomen vergat ik bijna weer dat ik zo nodig moest plassen en nam de tijd om alles
even goed in me op te nemen. Terwijl ze in de meeste wegrestaurants proberen om het aantal wc-cabines en urinoirs zoveel te beperken dat het er meestal een vieze bende is en dat je zo
lang in rij moet staan dat het al bijna in je schoenen staat als je eenmaal aan de beurt bent om
gebruik te maken van die vieze bende, hadden ze het hier heel anders aangepakt. Er was een
onafzienbare rij van wc hokjes met het gebruikelijke nogal grote stuk niets onder de deur en
een eveneens onafzienbare rij urinoirs die, zonder schotjes ertussen, gezellig dicht naast
elkaar waren geplaatst. En alles was schoon, geen vlekje of spatje te bekennen. Nou zag het
ernaar uit dat het gebouw pas een paar weken open was, maar dit zag eruit of ik de allereerste gebruiker was. Je kon er van de grond eten, kortom, een verademing. Je kwam binnen in een ruimte, met heel veel wastafels en er was een brede doorgang naar naar waar eigenlijk alles moest gebeuren, met links ervan drie urinoirs waarvan de meest rechtse werkelijk direct tegen de doorgang aan hing en rechts een rij van misschien wel twintig urinoirs waarvan de meest linkse ook strak tegen de doorgang aan zat. Nou, die urinoir koos ik uit met, als ik mijn hoofd een klein beetje naar links neigde, uitzicht op wie er eventueel aan kwam lopen. Ik begon, na het uitvoeren van de gebruikelijke handelingen voor je ermee begint, omdat je het anders net zo goed gelijk in je broek had kunnen doen, te plassen. En toen.......
vochtignat@gmail.com